Pagina gestart 29 mei 2024. Aangepast 18 juni 2024
De komende maanden pas ik deze pagina verder aan.
FARO (de vlucht, de crash, het onderzoek en de na-fase) gebeurt niet in een vacuüm. Het gebeurt binnen machtsverhoudingen maar ook binnen een tijdgeest met een mensbeeld.
Voor al deze context was/is onvoldoende aandacht.
Voorbeeld van machtsverhoudingen:
ElAl crash in de Bijlmer: luchtverkeersbeveiliging (LVB) heeft op verzoek van El Al informatie ‘onder de pet’ gehouden.
Bron: Parlementaire enquête vliegramp Bijlmermeer (1998-1999)
Verschillende specifieke omstandigheden benoem ik hier. Veel grijpt op elkaar in.
– Onaantastbare positie van luchtvaart
* Trouw, 15 december 1993. ‘Schiphol krijgt toch altijd gelijk‘
* Parool, 23 december 1992. ANWB: ‘Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de oorzaak van het ongeluk met de DC-10 in Faro te wijten was aan een fout in het toestel.’
* Haagsche Courant, 21 december 2002. Pieter van Vollenhoven over mogelijk nieuw onderzoek naar FARO: ,,Dat is kansloos. Ik krijg de gegevens nooit meer boven tafel. Wat is weggepoetst, is al lang weggepoetst. …”
* ElAl crash in de Bijlmer: luchtverkeersbeveiliging (LVB) heeft op verzoek van El Al informatie ‘onder de pet’ gehouden.
Bron: Parlementaire enquête vliegramp Bijlmermeer (1998-1999)
– Gecrasht toestel eigendom van de Nederlandse overheid; gehuurd door Martinair
– Na-fase ElAl crash in de Bijlmer (BIJLMER)
* BIJLMER tastte al het veiligheidsbeeld van de (Nederlandse) Luchtvaart aan. De Martinair crash ‘mocht’ hier niet bovenop komen.
– Opkomst gespecialiseerde slachtoffer letselschade-behandelaars (roept tegen-reactie op)
ANWB (ook verzekeraar) biedt collectieve hulp aan bij de letselschade-afwikkeling van de Martinair crash in Faro en zegt direct geen ‘Amerikaanse Toestanden’ te willen zoals na BIJLMER (Telegraaf, 23 december 1992)
– Nasleep WAO-affaire
* Eigentijds burgerschap : WRR-publikatie, 1992: [oa Lubbers en Hirsch Ballin] … koppelen verschillende maatschappelijke problemen zoals de criminaliteit en de arbeidsongeschiktheid aan een groeiende normvervaging en aan een gebrek aan maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel, die zij in onze samenleving menen waar te nemen . …
– Tijdgeest / mensbeeld
* opkomst van De Idee van Eigen Verantwoordelijkheid, Zelfredzaamheid en ‘Niet denken in beperkingen maar in mogelijkheden’, én tegelijkertijd
* mensen/rechtzoekenden framen als ‘Calculerende Burger‘
Hoe schizofreen wil je het hebben?
Daarboven, de eeuwige vraag:
Hoe gaan we om met De (kwetsbare) Ander ?
Kunnen mensen wel omgaan met de eigen kwetsbaarheid/onzekerheid en hebben ze daarom moeite met De (kwetsbare) Ander?
Mogelijk antwoord:
