Pagina aangepast 4 december 2024

Functionerings-beperkingen door snelle visuele overbelasting

 

Je kijkt met je ogen, maar ziet met je hersenen.
Bron: Brein in Actie

Inleiding
Sinds de crash heb ik, ook in mijn dagelijks leven, een groot aantal overlappende functioneringsklachten.
Dankzij o.a. trainingen, therapieën, gesprekken en steeds beter bewust zijn van mezelf kan ik de verschillende onderliggende oorzaken steeds beter scheiden.
Één van de oorzaken van mijn cognitief disfunctioneren herken ik de afgelopen jaren als visuele overbelasting door verwerkings-verstoringen in mijn brein.
Deze verstoringen geven niet alleen grote problemen in het verkeer Ik kan verkeers-situaties slechts vertraagd overzien, kan daardoor niet meer zelf autorijden (meerijden in de auto is ook heel belastend) en verminderd fietsen en wandelen.
Daarnaast grote sociale beperkingen maar het maakt ook informatief en ontspannend lezen of TV-kijken heel belastend.

Geschiedenis
Met de cursus tegen vliegangst (1994) werd mij gezegd dat ik een beginnende pleinvrees ontwikkelde.
In de jaren daarna realiseerde ik mij dat mijn brein veel problemen heeft met prikkels zoals geluid. En dat ik daarom grotere ruimtes / gezelschappen (van meer dan twee personen) begon te mijden. Dat het dus geen beginnende pleinvrees was: mijn brein kon de geluids-informatie niet meer goed verwerken.
Nog veel later realiseerde ik me dat naast geluid ook verwerking van visuele informatie een  groot probleem voor mijn brein is.
Vele jaren later bleek dit één van de gevolgen van mijn opgelopen hersen-beschadiging.

Onderzoek
Over deze visuele overbelasting ná hersenletsel is nog weinig bekend. In 2021 is ZonMw hiervoor een onderzoek gestart.
Uit de projectomschrijving van dit onderzoek:
Visuele overprikkeling is een vaak gehoorde klacht na verworven [= niet-aangeboren] hersenletsel. … Doordat we deze visuele klachten momenteel onvoldoende kunnen meten, voelen patiënten zich vaak onbegrepen en is het voor professionals lastig om effectieve behandelingen te ontwikkelen.

Gevolgen van visuele overbelasting voor mij
Ook hier treden de gevolgen voor mij vaak ongemerkt op. Ik krijg niet direct een enorme hoofdpijn bij visuele overbelasting, maar ik kan me steeds slechter concentreren.
Pas wanneer ik tijdens bijvoorbeeld een gesprek steeds misselijker, waziger word, mijn gedachten niet meer bij het gesprek kan houden  en vervolgens het gevoel krijg flauw te vallen, merk ik dat de persoon waar ik mee spreek en/of de achtergrond een voor mijn brein te belastend patroon heeft.

 

Hieronder noem ik nog enkele van visuele overbelastingen waardoor mijn leven ernstig beperkt wordt.

Een andere visuele belastend situaties is de buitenwereld waar veel zichtlijnen en straatpatronen zijn:

Het lezen van tijdschriften en kranten met steeds vaker een ‘dynamsiche’ lay-out is voor mij bijna onmogelijk:

Veel problemen heb ik ook met zonneflitsen door bomen en bijvoorbeeld spoorbruggen. Alsof het licht in een donkere kamer heel snel achter elkaar aan- en uit-gezet wordt.
Dat bemoeilijkt wandelen, fietsen, reizen met de trein en meerijden met de auto; en daarmee het deelnemen aan het maatschappelijk verkeer.

Combinatie beeld en geluid
Met geluid ervaar ik vergelijkbare problemen als met beeld. Wanneer beeld en geluid samen komen b(en dat is meestal) verergeren mijn problemen exponentieel.
Zoals met televisie: zowel beeld als geluid worden vaak, letterlijk, en figuurlijk, steeds flitsender en daarmee steeds belastender. Veel programma’s kan ik daarom niet meer, of slechts in gedeelten, kijken.
Wanneer het beeld niet te afwisselend is, zet ik vaak het geluid uit en Teletekst-ondertiteling aan. Het is dan saai kijken maar ik kan het programma dan wat langer volgen.

Ook theater, concerten, wandelen langs het strand, fietsen, sociale contacten: alles is een combinatie van beeld en geluid. En steeds meer moet ik dit beperken.